arruíngiu , nm: arruinzu, orroghinzu, rubinzu* Definitzione s'óssidu de su ferru, ossígenu cun ferru, genia de pígiu in colore de castàngia chi ponet a su ferru e chi si dhu papat fintzes a dhu segare e consumare totu Sinònimos e contràrios arroina, arrúngia 1, orrúngiu Tradutziones Frantzesu rouille Ingresu rust Ispagnolu herrumbre Italianu rùggine Tedescu Rost.

«« Torra a chircare