ordinaméntu , nm Definitzione su ordinare, su pònnere in órdine segundhu calecuna régula; lei, arrégula, órdine istabbiliu (fintzes totu is leis cunsideradas totus impare coment'e organizatzione de un'istadu o àteru ente) Sinònimos e contràrios cdh. uldinamentu Frases s'ordinamentu alfabbéticu est unu de sos prus connotos 2. in cabidanni, segundhu sos ordinamentos de sos fogos, ammaniaiant un'andhàina de deghe metres de terra neta pro narvonare chene perígulu Tradutziones Frantzesu ordonnance Ingresu order (ing), code Ispagnolu ordenamiento Italianu ordinaménto Tedescu Ordnung, Regelung.

«« Torra a chircare