caracólu, caracúlu , nm: caragó, caragolu, caragou, carragolu Definitzione genia de aina, de linna o de ferru, de is fusteris e de is ferreris po mantènnere firma sa cosa po dha trebballare, nau fintzes de su fusu filetadu e sa filetadura puru (is vias); bucone de mare, àtera genia de gioga de mare (monodonta turbinata) e de terra, tzintzigorru / partis de unu c.: sa buca (= ue si ponet sa cosa a dha mantènnere), sa manuella o màniga, su mascu, sa fémina; is caragolus = a logos, una genia de macarrones curtzos Sinònimos e contràrios cabagorru, mossa / botorinu / sicigorru, tzintzigorra Maneras de nàrrere csn: c. de prentza = su fusu cun is vias; c. perpétuu = cudhu chi, no tenendu sa fémina, tocat cun is vias is dentis de un'arroda e dhi donat su motu (itl. vite sènza fine); iscala a c. = iscala tundha, cun totu sas iscalinas chi zirant a inghíriu de unu pilastru o ororu de unu muru tundhu; su c. de s'origa = itl. còclea; fatu a c. = fatu a incrobadas chi no torrant a colare mai in su matessi tretu, itl. a spirale; andhare a c. = arrumbiai, cadhinare, andhare a trouladura; zocu de su c.: arrumbados cun sas palas a unu muru, unu fiotu de pisedhos ispinghent de un'ala, un'àteru de s'àtera, a chie agguantat de prus Frases sa tentassione lu fit astringhendhe in d-unu caracolu chi fit milli bortas prus forte de issu ◊ su maistu de linna ponit sa tàula in su carragolu po dh'aguantari istrinta 2. est unu gurutu astrintu che caracolu 3. a caragolu a caragolu tambulamus a sa marina 4. a su vicàriu chi at fatu su ricóveru pro sos betzos sentza assusténiu no sunt istados bonos a l'intitulare unu caragolu! Terminologia iscientìfica ans, ggs Ètimu ctl. caragol Tradutziones Frantzesu étau Ingresu vice Ispagnolu mordaza Italianu mòrsa, strettóio Tedescu Schraubstock.

«« Torra a chircare