bíca , nf Definitzione punta de orroca, mescamente in s'atza de unu monte, ma fintzes punta de una pedra pitica, de una pedra chi essit de su terrenu, ispuntone de unu monte, de una domo / pònneresi in b. (zoghendhe a ballinas)= pònniri sa biríglia apalas de una puntixedha de pedra a manera chi su cumpàngiu no dha potzat intinnai cun facilidadi Sinònimos e contràrios bicu, cantonada, ispuntone 1, punta, trempera Frases in custa bica, in altu, apoderadu, ozastru a mola fata betendhe pore, regnas sovranu mancari ancrugiadu (G.Monzitta)◊ dae cussa bica est bellu a prammizare, ca faghet a bídere logu tesu ◊ si aia tentu alas de astore fia boladu dae bica in bica! 2. at postu sa ballina in bica e su cumpanzu no bi l'at morta Ètimu srd. Tradutziones Frantzesu saillie Ingresu protrusion Ispagnolu saliente Italianu sporgènza, chiappa Tedescu Vorsprung.

«« Torra a chircare