rupíre , vrb: orrupire Definitzione su naschire, su essire de s'erba intzeurrada; su intrare e passare de una parte a s'àtera in logos prenos de linna (cresura, cràchiri, padente cracu); su pesare a pitzu e fàere a pígiu de s'arrescotu in su cadhàrgiu postu in su fogu (vrb. fintzes trns.) Sinònimos e contràrios acarpire, irrúpere, irrutiare, punciai, rúpere*, scoitai, tidhire Frases sa terra, s'erba est rupinne ◊ cust'abba chi at fatu at rupidu su logu ◊ in sos campos aratos su tricu est rupitu carcu e virde ◊ rupitu bi at su locu in sas alas bostras? 2. che rupit fintzas in sas chesuras ispinosas ◊ cue no si bi podet rupire de sa malesa ◊ in su fogu fia rupidu pro bènnere a ti abbratzare! ◊ comente ses rupidu chentza àere alas a sa roca manna? ◊ pensamentosu, chirco de rupire in su mistériu 3. candho su soru comintzat a rupire che cheret bogadu fogu, chi no peset su bullu 4. apo a rupire trampas e minetas Tradutziones Frantzesu pousser, pénétrer Ingresu to surface, to burst forth, to sprout, to penetrate Ispagnolu brotar, penetrar Italianu erómpere, affiorare, spuntare dell'èrba, penetrare Tedescu auftauchen, hervorsprießen, eindringen.

«« Torra a chircare