stainài , vrb: istagnai*, stangiai, staniai, staniari Definitzione pònnere s'istagnu (metallu) a un'istrégiu de làuna (o de àteru a istrégiu de terra) siat ca est prus sanu e siat po tupare si dhue at istampighedhos; si narat fintzes de su sàmbene chi essit de una segada, in su sensu de si firmare cagiandho, de dhu fàere firmare d'essire; nau de s'abba, abbarrare apaulada, fàere a istagnu Sinònimos e contràrios tupai 2. tenit calincuna cosa po stangiai su sànguni? Tradutziones Frantzesu étamer, vernisser Ingresu to tin, to solder, to stanch, to stagnate, to glaze Ispagnolu estañar, restañar, estancarse Italianu stagnare, invetriare Tedescu verzinnen, sich stauen.

«« Torra a chircare