brechiòni , nm: breconi, brichioni, bruchioni, bruncone, burchioni, burruncone Definitzione s'orrugu chi abbarrat in sa mata, de una nae, candho no est segada a paris de su truncu o cambu prus grussu; cambu mannu o matighedha de cosa ispinosa sicada Sinònimos e contràrios brocu, bruncu 1, imbruchioni, murchione, runcu 1 / càlamu, crisioni / cdh. bruconi Frases si at iscorriau sa camisa in d-unu bruchioni de custa mata ◊ azummai ndhe li aiat bogadu s'ogru unu bruncone ◊ mi fato carchi bruncone de linna a su fogu ◊ iscudeit sos àinos cun d-unu bruncone ◊ est tostau e prenu de brichionis, mi seu totu iscrociolau! (M.Corona)◊ sa lanza est tosta e fine che ispola, gighet sos ossos chi parent bruncones! (Cubeddu) Ètimu srd. Tradutziones Frantzesu brindille sèche, chicot Ingresu stick Ispagnolu tocón Italianu bròcco Tedescu Reis.

«« Torra a chircare