iscórriu , nm: scórriu Definizione
segada in su trastu, in su bestimentu; disacórdiu grave, murrúngiu forte tra personas
Sinonimi e contrari
iscorriolada,
iscorrioladura,
iscratzadura
/
girma
/
biscóidu,
disacórdiu,
iscóntriu,
pletu
| ctr.
acódriu,
cuncódria
Modi di dire
csn:
èssiri, essire a i. cun ccn. = brigare, essire in malas; movirisí a i. = a s'istòntona istòntona; i. de ccn. cosa = arrogu, parti, bículu
Frasi
a s'iscórriu su tàpulu! ◊ su tzàpulu est peus de s'iscórriu ◊ sa massaja fut a fàere cosiduras e a betare tzàpulos, s'iscórriu fut a dhu cosire e s'istampu a dh'atzapulare! ◊ nimmancu un’iscórriu de luxi in cuss’isperevundu de miniera dhui fiat!
2.
- E comenti istait su tali? - No isciu, seus a iscórriu
3.
si movit arrullendu a iscórriu a iscórriu me in s'arruga
Etimo
srd.
Traduzioni
Francese
déchirement,
déchirure,
discorde
Inglese
gash,
discord
Spagnolo
desgarradura,
desgarramiento,
desavenencia
Italiano
lacerazióne,
squàrcio,
discòrdia,
spaccatura,
conflitto,
conflittualità
Tedesco
Riß,
Uneinigkeit,
Spaltung.
