cabitàle , nm: cabitzabi, cabitzale, cabitzali, capitzale, cobitzali Definizione conca de un'órdine o giuale de bíngia, de surcu, de una tenta, su tretu a surcu ue acabbat unu terrenu, ue arandho si fúrriat s'arau e su giú a sa fine de sa tula; orrugu o corria de terra in làcana inter unu terrenu e un'àteru; a logos fintzes cosa modhe chi si ponet asuta de sa conca po crocare / èssiri sentza de cabitzabis = istremenadu, meda Sinonimi e contrari birada, biradolzu, bortadorzu / cabidabi / cdh. capitzali Frasi iscratzendi nci calàt sa conca in su cabitzali de bàsciu fintzas a candu lompiat a su cabitzali de susu ◊ at postu piantinas e matzocas in cabitales e in cheas ◊ fatzat sa carronada acanta a su cabitzabi de sa terra mia! ◊ is brebeis a bortas s'istallant e intrant in terra de lori sartendi cabitzalis allenus 2. cussu est un'isciogu sentza de cabitzabis Terminologia scientifica msg Etimo ltn. capitalis Traduzioni Francese lisière Inglese unploughed side of a field Spagnolo cabecera, besana Italiano capezzagna Tedesco Vorgewende.

«« Cerca di nuovo