ammítere, ammíti , vrb: ammítiri Definizione atrogare, cunfirmare in calecuna manera su chi dhi funt betandho o acusandho, a unu; arrecire, o pigare a unu a calecunu logu o impreu; èssere de acórdiu, lassare fàere Sinonimi e contrari addulgare, ammitire, atorgare, avriare 1, cufessare / leai, picare / adduire | ctr. denegare, necare 3. mi boliant fai su trapiantu, ma no apu ammítiu Traduzioni Francese admettre, reconnaître Inglese to admit Spagnolo admitir Italiano amméttere, accettare Tedesco zugeben.

atorgàre , vrb: atrocare 1, atrogare Definizione nàrrere o fintzes fàere a cumprèndhere su chi unu at fatu o ischit, prus che àteru candho si dhu dimandhant, arrespondhendho a chie est imbistigandho, cricandho de ischire Sinonimi e contrari addulgare, ammítere, atroghire, averai, avriare 1, cufessare | ctr. dennegai, necare Frasi a su porrogu si est atzapadu in s'apretu de atrogare ◊ depes atrogare su chi ti so nendhe, ca est beru! ◊ sos carabbineris li cheriant fàghere atrogare cosa chi no aiat fatu ◊ at atrogadu fintzas sas culpas piús graves ◊ si lu cheres atrogare, custu ti l'at fatu àtere, no deo! ◊ est beru e no lu cheres atrocare! ◊ furat a totu e no atrogat mai ◊ de cantu so atroganne bi at iscritos ◊ sa teraca innanti at negadu, apusti at atrogadu totu Etimo spn. atorgar Traduzioni Francese avouer Inglese to admit Spagnolo reconocer, admitir Italiano confessare, amméttere, attestare Tedesco gestehen.

«« Cerca di nuovo