mancànscia, mancànsia , nf: mancàntzia, mancàssia Definizione su mancare de calecuna cosa chi dhue serbit, nau siat de cosas candho funt chentza calecuna parte, o faent a fossu ue depent èssere bene in paris, e siat de su cumportamentu de chie, mescamente cun curpa, no faet su dovere, su giustu, o faet male Sinonimi e contrari afatallu, falta, fresa 1, manchítzia, pecadu | ctr. sobra Frasi in cust'intúnigu chi ant fatu che at mancàssia: est a fossos! ◊ sa binza si l'at comporada fata ma bi aiat mancàntzias e bi at sighidu a prantare fundhos 2. Deus at a cumpadessi is mancàntzias nostas ◊ connosco sas mancànsias mias ◊ oe duas arrigas cherzo iscríere: si no dhu fatzo mi sento in mancàntzia ◊ apo pecadu in òperas, pessos e mancàssias ◊ cussos no si connoschent chi sunt in mancàntzia! ◊ pro cussa mancànscia mi li so atraghentadu ◊ mancàntzia manna no mi ndi as connotu: poita ses primau cun mimi? ◊ tue non sentis vilesa ne mancàntzia! Etimo itl. Traduzioni Francese manque, carence, faute, omission Inglese defect, omission Spagnolo falta Italiano mancanza, carènza, deficiènza, lacuna, manchevolézza, omissióne Tedesco Mangel, Verfehlung.

«« Cerca di nuovo