palanchínu , nm Definizione palighedhu de ferru a punta a un'ala e a bisura de pei a s'àtera, impreau prus che àteru po fàere istampos in terra a fichire arraiga, frucàgios o àteru, o a mòvere pedras mannas (sa parte de su pei, faendho leva)/ nci at ingúrtiu su p. = (nau de unu) si at buscadu triballu lébiu de no dèpere mugrare s'ischina; p. po acossai is portas = istanga Sinonimi e contrari frapali, palighedhu, palu Terminologia scientifica ans.

«« Cerca di nuovo