imbonàe, imbonài, imbonàre , vrb Definizione tzucare, essire a unu logu; su pesare o aghedare de su pane (impastu) chi dhi ant ammesturau su frammentu; rfl. fintzes pònnere petza, abboniare de petzas, ingrassare / pane imbonau = pesadu, axedu, a puntu zustu pro lu còghere Sinonimi e contrari abiai, andai, impunnai, tocai 1 / imboniare / imprupire | ctr. allassorie Frasi - Aundi imbonas, piciochedhu? - A bidha! ◊ si m'imbarco m'imbono a sa corte de su re ◊ seus un'ora biaxendi, ma a innui seus imbonendi? ◊ si atuat sa màriga e imbonat a su grifoni 2. ciarreri arriu movit sítzili imbonau a mari 3. si mi los das, in tempus de unu mese finas sos porcos metzanos si podent imbonare Etimo srd.

«« Cerca di nuovo