cuncódria , nf: cuncóldia, cuncórdia Definizione su istare o andhare a cumone e acórdiu, su èssere de sa matessi idea; sa manera de si bestire o de pònnere su bestimentu; genia de prendha de prata, a cadena, cun apicone, o àteru chi si ponet in bestimentu; aparíciu chi serbit a calecuna cosa e, su pl., totu su chi serbit po fàere sa farra: sedatzos, cherrigu, terudha, e àteru, ma fintzes unas cantu cosas pigadas impare Sinonimi e contrari armonia, pache, unione | ctr. iscórriu, iscuncórdia Modi di dire csn: èssere de cuncórdia = a cuncórdia, de acordu, cuncordos; amori e cuncórdia = una zenia de fiore (Amaranthus tricolor); preparai is cuncórdias = ammanitzare totu sos trastes chi serbint pro farinare Frasi daghi fiant de cuncórdia, s'isposu andhaiat a dommo de s'isposa ◊ s'intzaurrat de gana bella e, cun su trabballu e sa cuncódria de sa genti, de cuss'arrogu de terra ndi at fatu un'ispitzuedhu de paradisu ◊ custa est cuncóldia e istima de frades 2. a is giòvunus, po cumenti si bistint, fait a dhis fai s'alimúsina: ita mi siat sa cuncódria! ◊ su tiàulu e chi s'at nàsciu cun cuncódrias e totu, crei ca cuncunu de cussus Balillus si pinnicat a crutzu! 3. in cortili dhoi tengu sa cuncódria po arrustiri, aici no feus fumu aintru de domu Etimo itl. Traduzioni Francese concorde Inglese concord Spagnolo concordia Italiano concòrdia, insième (nm.) Tedesco Einigkeit, Gesamtheit.

«« Cerca di nuovo