brúciu , nm: (brú-ciu) brúsciu 2, brússiu, brussu, brutzu, bulsu, bultzu, búrciu, bursu, burtzu, bussu 2, butzu, prussu Definizione sa parte de sa carena, in s'oru de s'annoigadórgiu, tra sa manu e su bratzu; su tretu ue acabbat (e abbutonat) sa màniga de una camisa, de una giacheta, de unu maglione; fortza, briu, àrchidu; genia de misura o paragone foedhandho de benos de abba / min. brutzitu Sinonimi e contrari brucinitu, pungitu / foltza Modi di dire csn: su b. de su pede = cambutzu; zúghere su b. abbertu = gíghere illargada a su brussu, a fortza de messare, de fàghere triballu pesante a bratzu; ómini de burtzus bonus = triballante Frasi cun sa fortza de su bultzu si balanzat su pane ◊ su dutore l'at tocau su brússiu ◊ a cúrrere bi cheret brussu frimmu ◊ su bussu no s'intendhiat prus: Foredhu pariat mortu ◊ no tenes arrelórgiu de brúciu ◊ cun s'artrosi chi tengu mancu is brutzus mi atendint prus! 2. su gorfo zughet sos brussos brutos ◊ in brussos sa tzacheta est totu cossumida 3. no ndhe lis torrat a bènnere brussu de ndhe altzare sa conca dae terra! ◊ cussu est ómine de bultzu 4. in cussa funtana bi essit unu brussu mannu de abba Cognomi e Proverbi smb: Bussu, Butzu Terminologia scientifica crn Etimo ltn. pulsus Traduzioni Francese poignet Inglese wrist Spagnolo muñeca Italiano pólso Tedesco Handgelenk, Ärmelaufschlag.

«« Cerca di nuovo