arràncu , nm Definizione fragu chi andhat a sa cosa, prus che àteru malu, fintzes singiale ch'iscóviat calecuna cosa; su chi ndhe podet dipèndhere a is fígios de is mannos (arrancu de parentella) Sinonimi e contrari abbentada, abbentu, arrastu, fracu, pudescioi, rànchidu 1, seledu Frasi de s'istabbilimentu ndi lompiat un’arrancu malu ◊ arrancu de muscedra: incapat, dhi betaus bruncu! ◊ arrancu de gunnedha no mi ndi at andau mai ◊ fragat e narat: Arrancu de santu pigu! ◊ arrancu de arrosas in su mes'e maju ◊ no dhi posso intendhe prus s'arrancu! 2. in custa chistioni dhoi at arrancu de pecau! ◊ innòi, de coja mancu s'arrancu! 3. si at tirau a s'arrancu de su babbu, cussu piciocu est malu a coi! Etimo ltn. rancor, -oris Traduzioni Francese odeur Inglese scent Spagnolo olor Italiano odóre Tedesco Geruch.

arràncu 1 , nm Sinonimi e contrari petone Frasi it'arrancu de bravura! Etimo spn. arranque Traduzioni Francese élan Inglese rush Spagnolo arranque Italiano slàncio Tedesco Schwung.

arràncu 2 , nm Definizione su arrancare, dificurtade a caminare, a fàere cosa / a. a bruncos = genia de mucu chi bogant is bruncos malàidos in su prumone, mala a essire, dificurtade a respirare bene.

«« Cerca di nuovo