anemígu , nm, agt: animigu, annemigu, aramigu, arimigu, arramigu, arremigu, arrimigu, enemicu, inimicu*, nemigu Definizione chi o chie bolet su male de s'àteru e cricat de si dhu fàere puru; númene chi si giaet a su dimóniu, chi prus de dónnia àteru tenet fama de bòllere su male / manu de s'i. = itl. paguro, zenia de animaledhu chi si che aggrodhat in sa zoga de cocois de mare e de ue bogat coment'e una franca a tenatza a tènnere su chi li serbit; èssiri malu che s'annemigu = malu, de coro malu Sinonimi e contrari disamistosu, disinimigu / arremínciu, demóniu | ctr. amicu 2. iant portau a Gesús medas tocaus de is aremigus ◊ s'aramigu mai m'ingannit ni a dedí ni a su noti! ◊ eus aciapau s'animigu piemontesu e nci dh'eus fuliau a mari ◊ lègia anca iat a èssiri? che s'aremigu! Traduzioni Francese ennemi Inglese enemy Spagnolo enemigo Italiano nemico Tedesco Feind.

«« Cerca di nuovo