éremu , nm: érimu Definitzione logu solu, chi no dhue abbitat gente; logu abbandhonau, chentza prenu, chentza tentu contu, fintzes logu malu de orrocas, de matas; a logos, érimu est s'erba chi abbarrat a fenu, sicada, in is istulas apustis incungiau su laore Sinònimos e contràrios eremitu 2. che lompent a ibue teniat una binza e un'erimedhu ◊ est andhadu a che iscapae s'àinu in s'erimedhu Ètimu ltn. eremus.

«« Torra a chircare