tzunchiài, tzunchiàre , vrb: atzunchiai, ciunchiare, tunchiare*, tunciare, tzuntzare Definitzione istare a tzúnchios mescamente po dolores o maladia, ma fintzes po gosu; su si chesciare, istare a lamentu po calecuna cosa chi no andhat comente si iat a bòllere, nàrrere calecuna cosa de una chistione; su abboghinare de su cane ca dh'ant atripau o àteru Sinònimos e contràrios agemenai, chesciai, ciunchiare, intzunchiai, nitzulare Frases scerada, cudha fémina fut a totu noti tzúnchia tzúnchia in s'ispidali! ◊ sa pitzinna iscancat a tzuntzare e a prànghere a sucutu ◊ s'intennet unu pegus tzunchianno: cussu est agnanno! 2. mih chi tzúnchies de custu chi aus nau cun babbu tuu, ca mi faet burdellu! 3. su cani tzúnchiat po dolori o po allegria.

«« Torra a chircare