stravàciu, stravàgiu , nm, agt: istravàciu* Definitzione su stravaciai, nau de ccn. prus che àteru in su sensu de malegontzu mescamente de bestimentu, pòberu meda; persona de istrapatzu; nau de gente, chi est de pagu importu, calesisiat, chentza distintzione (ctr. gente futa) Sinònimos e contràrios fadicosu, famicosu, pedhitzoni, pedidore, pobiritedhu / istrabatzu Maneras de nàrrere csn: èssiri stravàgiu = iscrau, de pagu contu; robba de s. = bestimenta pro fàghere cosa bruta, triballu grae o chi imbrutat; pònniri una cosa a stravàgiu = pro cosa bruta, chi la guastat; ómini s. = pessone fata a sa russa, pagu fine de cumportamentu Frases brutus stravàgius de piciochedhus, maleducaus chi no seis àterus! ◊ sa poesia est stravàgia e aresti in sa cantzoni mia ◊ e it'est - si faint - si creit ca no dhu scieus chi est unu stravàgiu? 2. su piciochedhu s'intendiat su babbu sempri apitzus, che unu meri cun is stravàgius.

«« Torra a chircare