stirài , vrb: istirai* Definitzione tirare (o incracare) cosa a manera de dh'allonghiare, de arreare prus isprata, chentza pinnigas; nau de gente, abbituare a s'isfortzu, a sa pelea, a su trebballu, fintzes mòrrere, e rfl. ispràghere bratzos e cambas unu pagu faendho fortza po istare o si sentire méngius (es. apustis chi unu istat tropu firmu); nau de logu o de ischedradura, asciutare, trebballare bene Sinònimos e contràrios atendiai, ispàlghere, istèndhere, stendiai, tèndhere / tirai / pranciai | ctr. abbajonare, acocovedhae, allorigare, atuturae 2. seu stirau totu custu tempus, cun tanti cosas de fai! ◊ a si stirai a sa fossa! 3. stiradha bèni s'imbussadura ca assinuncas si filat e ndi arruit! ◊ is camminus funt stiraus.

«« Torra a chircare