scòva , nf, nm: iscoba*, scovu, scòvua Definitzione genia de aina chi s'intrat in punta de unu fuste, coment'e unu matzu o pinzellu mannu mannu, tundhu o alladiau, de materiale longu e fine, cracu, po pinnigare àliga passandhodha in terra a frigadura / genias de iscova: de domu = iscóbulu, de forru = iscobile, de giminera = iscobuledhu, de pértia, de chimas fines de linna = iscobarzola / genias de linna chi si narant cun custu númene: scova = castagnarza, ghidhostra (Erica arborea, E. scoparia), s. burda = scovitzi (Erica terminalis), s. de bíngia, de bòi, de preidi, de argiolas = scovioi (Osyris alba), s. de campagna, de forru = nebriatza, iscobile de signora (Thymelaea hirsuta), s. de santa Maria = abbruschiadinu, alchemissa (Helichrysum italicum), scovas de forru = carabbineris (Bassia scoparia) e tabbacu burdu (Nicotiana glauca)/ portai a unu coment'e s. = fàgherendhe su chi si ndhe cheret fàghere Sinònimos e contràrios iscóbulu Frases chi torrit a fai scovas! ◊ at pigau sa canna de su scovu po nc'istratallai su tzurrundedhu (A.Garau)◊ donamidha cussa pudatza, ca mi fatzu una pariga de scovas de modhitzi! 2. no ses capatzu de nci bogai músciu aranti de issu: po cussu ti potat coment'e una scova Sambenados e Provèrbios prb: scova noa scovat bèni ◊ Bernardu mi at biu, scovas de forru.

scòva 1 , nf Definitzione una calidade de martigusa Sinònimos e contràrios àdanu, inestra Terminologia iscientìfica mt, Genista aetnensis.

«« Torra a chircare