marrúgiu, marrúju , nm Definitzione marrúbiu biancu, genia de erba chi su bestiàmene no papat ma chi ponent a meighina puru e a fàere licore; àteras arratzas de marruju: m. burdu = Lycopus europaeus, m. ruju = marrúbiu spinosu (Marrubium alysson) Sinònimos e contràrios alassucru, mamarruju, marrapiu*, marrófiu Frases curàndhesi a marruju e a frazia, no cheriat mutire su dotore (Z.A.Cucca)◊ lu pianto a marruju de su chi gighet su fiore ruju Terminologia iscientìfica rba, rbc, Marrubium vulgare.

«« Torra a chircare