líbbaru , nm: líbberu 1, libbru, líbburu Definitzione fòglios totu oguales e medas iscritos a istampa e poderaos impare cun sa liadura intremesu de una coberta prus forte; fintzes registru / in su l. si podet distínghere: sa cobertina cun su títulu, s'autore, s'editore (e, aintru, logu e annu de editzione), su prétziu; is pàginas cun su númeru, iscritas a una o a prus colonnas e a manera de no pigare totu su fógliu, cun bagantinu totu a inghíriu; s'índice o lista de is argumentos e capítulos cun s'inditu de sa pàgina inue si agatant, su tolu (sa parte ue is pàginas funt cosias apare o incolladas cun sa cobertina)/ min. libberedhu, libbritu; libberoce = líbberu mannu Maneras de nàrrere csn: passai ccn. cosa a líbburu = lezistrare, assentai is intradas e is essias; tocai a unu a libbru (de crésia) = iscúdere a líbberu, fàghere collire maladia cun carchi fatura; pàrrere unu l. apertu (nau de ccn.) = fuedhai meda, no citiri nudha Frases oe andhant totu a iscola, legent líbbaros, giornales, no est prus che a primmu ◊ pro cale libbertade brujamus su líbbaru pérdidu in s'Istória? ◊ lèadi a lèzere: oe no as tocadu líbberu! 2. fut totu su sero nanne pariat unu libbru apertu! Ètimu itl. Tradutziones Frantzesu livre Ingresu book Ispagnolu libro Italianu libro Tedescu Buch.

«« Torra a chircare