iscollài , vrb: iscollare, iscolliare, iscrollare, scoliai Definitzione andhare a passare o fragassare in is iscóglios; segare sa mola de su tzugu, orrúere male de s'istrupiare, andhare male, fàere sacrifícios po calecuna cosa / i. su pudhecu = comintzare sa domadura, abbituare a agguantare sa fune in trugu, avesare a si lassare pigare a fune Sinònimos e contràrios istraventare 2. in d-unu pennente, làssinat su zuvu e unu boe s'iscrollat e morit ◊ bi at zente gai fortunada chi ndhe faghet a cadhu e a pè e no s'iscollat ne truncat s'ischina! ◊ si puru no ti cheres iscollare, t'iscollas, si tantu est destinadu ◊ ite fadu chi nos at giutu a nos iscollare cojuèndhennos!…◊ daghi s'iscollant in sa ruta mala giamant su carru a los gíghere a pala (Cubeddu) 3. Pitanu in s'oru de su cuile dhue teniat su palu apósitu po iscollare cadhos Tradutziones Frantzesu s'échouer, se casser le cou, Ingresu to break one's neck, to hinder, to spoil Ispagnolu fracasar, rompersepartirse la crisma, estropear Italianu incagliare, rómpersi l'òsso del còllo, rovinare qlc Tedescu stranden, den Hals brechen, beschädigen.

«« Torra a chircare