iscoinài, iscoinàre , vrb: isconiare 1, scoinai Definitzione istacare su granu de sa tega, de s'ispiga de su moriscu, de s'arenada o àteru, fintzes arregòllere o bodhire frutu a ispilidura (es. murta, olia); pulire, illimpiare; cambare, istare cambados, agoa Sinònimos e contràrios ispuligare, irranare / limpiai / acogiai, cambare, codiare, coigiare Maneras de nàrrere csn: istare o èssere a s'iscónia iscónia, istare a isconiadura = tirai acoa, lassai de fai o non fai sa cosa po sa pagu ganas, po preitza; a s'iscoinada = acoa, apustis Frases ziziu b'at, ebbia! - Nanni naraiat donzi sera daghi recuiat, isconiendhe duas o tres ispigas ◊ andhamus a iscoinare multa pro fàghere licore 2. posca de sa rebbota tocat de isconiare bene su logu 3. su pegus tzopu si ne iscoinaiat e fut perigulosu a dh'otzíere s'arrese 4. is àcuas de s’atóngiu no fuant arribbadas e si fuant sighias a iscoinai a s’úrtimu de maju.

«« Torra a chircare