iscórriu , nm: scórriu Definitzione segada in su trastu, in su bestimentu; disacórdiu grave, murrúngiu forte tra personas Sinònimos e contràrios iscorriolada, iscorrioladura, iscratzadura / girma / biscóidu, disacórdiu, iscóntriu, pletu | ctr. acódriu, cuncódria Maneras de nàrrere csn: èssiri, essire a i. cun ccn. = brigare, essire in malas; movirisí a i. = a s'istòntona istòntona; i. de ccn. cosa = arrogu, parti, bículu Frases a s'iscórriu su tàpulu! ◊ su tzàpulu est peus de s'iscórriu ◊ sa massaja fut a fàere cosiduras e a betare tzàpulos, s'iscórriu fut a dhu cosire e s'istampu a dh'atzapulare! ◊ nimmancu un’iscórriu de luxi in cuss’isperevundu de miniera dhui fiat! 2. - E comenti istait su tali? - No isciu, seus a iscórriu 3. si movit arrullendu a iscórriu a iscórriu me in s'arruga Ètimu srd. Tradutziones Frantzesu déchirement, déchirure, discorde Ingresu gash, discord Ispagnolu desgarradura, desgarramiento, desavenencia Italianu lacerazióne, squàrcio, discòrdia, spaccatura, conflitto, conflittualità Tedescu Riß, Uneinigkeit, Spaltung.

iscórriu 1 iscórria

«« Torra a chircare