cràcu , nm: cragu Definitzione una de is bàtoro partes de sa bentre de is animales chi orrumigant; su late chi portat s'animale piticu in su cracu, chi serbit, mescamente candho est sicau, a fàere mòrrere su late po dhu fàere a cagiau e a casu; in cobertantza, istògomo Sinònimos e contràrios càgliu, ciagu, pazu 1 / istògomo Maneras de nàrrere csn: casu fertu a c. = corpadu a cragu, cun tropu cragu; fàchere malu c. = fàghere àscamu, grisu; fàchere bonu c. = pràxiri Frases a sos anzones candho los uchident nche lis tirant su cracu ca serbit a lu ghetare a su late pro fàchere su casu 2. nos fachet irgrísiu e malu cracu fintzas su lúmene! ◊ canno fit imbreacu fit un'àteru, de cracu malu e sèmpere a frastinzos ◊ issu no cubabat sa beridade de sas cosas, ma cussa franchesa no fit a totus chi fachiat cracu bonu 3. fertu a cracu nanchi est, isteuladu, chi no giuchet a postu su cherbedhu Terminologia iscientìfica crn Ètimu ltn. coagulum Tradutziones Frantzesu présure, caillette Ingresu rennet Ispagnolu cuajo Italianu càglio Tedescu Labmagen.

cràcu 1 càlcu

cràcu 2 càrca 1

«« Torra a chircare