ciacài , vrb: ciacare 2, sacai, tzacai* Definitzione tzacare, apèrrere o segare unu pagu de su fritu (o de cosa asciutandhosi); fàere unu cropighedhu coment'e de cosa chi iscópiat (nau cun tzacu fintzes in su sensu de tròchere, atrotigare)/ ciacai is dentis de su frius = ballare sas dentes tremíndhesi de su fritu Sinònimos e contràrios abbèrrere, afilai, atracare 1, cannire, cherpai, filiri, fresai, ischisciai, iscopiare, iscrafangiai, issacai, scanniri, sinniai, tzacarrai, tzocare 2. si andho a ispredare est a ciacare s'ischina! (A.Marceddu).

«« Torra a chircare