bétia , nf: abbétia*, vétia Definitzione su chi si faet abbetiandho, su abbetiare; su naturale de s'abbetiosu Sinònimos e contràrios abbétia, aputa, arraghèscia, bicàcara, contumàcia, repitida, rochella, tostorrímine / fele, ódiu Maneras de nàrrere csn: èssere o fàghere a b. apare = a trivas de pari, a dirbetu, unu in contràriu de s'àteru, a repica; intrare in b. = serracare, pretare su dortu, sighire in s'idea sua chentza iscurtare sa resone; fàghere cosa in b. de ccn., picare a b. = a trivas cun ccn., mustrendhe de èssere menzus de ccn. Frases est impintu su babbu: cussu puru, candu pigat sa bétia!… 2. candho intrat in bétia no bi dorchet, no! ◊ sos amministradores fint totu a bétia de pare: sa bidha l'ant batida a sa miséria! ◊ a bétia apare si che ant bufau duos fiascos de binu ◊ como issa l'at picada a bétia chi s'ozu suo depet dare proa! 3. est fatendhe ficas, crebendhe de sa bétia ◊ de isse no ndh'apo bétia.

«« Torra a chircare