arràncu , nm Definitzione fragu chi andhat a sa cosa, prus che àteru malu, fintzes singiale ch'iscóviat calecuna cosa; su chi ndhe podet dipèndhere a is fígios de is mannos (arrancu de parentella) Sinònimos e contràrios abbentada, abbentu, arrastu, fracu, pudescioi, rànchidu 1, seledu Frases de s'istabbilimentu ndi lompiat un’arrancu malu ◊ arrancu de muscedra: incapat, dhi betaus bruncu! ◊ arrancu de gunnedha no mi ndi at andau mai ◊ fragat e narat: Arrancu de santu pigu! ◊ arrancu de arrosas in su mes'e maju ◊ no dhi posso intendhe prus s'arrancu! 2. in custa chistioni dhoi at arrancu de pecau! ◊ innòi, de coja mancu s'arrancu! 3. si at tirau a s'arrancu de su babbu, cussu piciocu est malu a coi! Ètimu ltn. rancor, -oris Tradutziones Frantzesu odeur Ingresu scent Ispagnolu olor Italianu odóre Tedescu Geruch.

arràncu 1 , nm Sinònimos e contràrios petone Frases it'arrancu de bravura! Ètimu spn. arranque Tradutziones Frantzesu élan Ingresu rush Ispagnolu arranque Italianu slàncio Tedescu Schwung.

arràncu 2 , nm Definitzione su arrancare, dificurtade a caminare, a fàere cosa / a. a bruncos = genia de mucu chi bogant is bruncos malàidos in su prumone, mala a essire, dificurtade a respirare bene.

«« Torra a chircare