abbúcu , nm Definitzione atóbiu po si chistionare; cosa chi si narat, su nàrrere cosa coment'e po fàere callare, brigare a ccn.; foedhandho de papare, su dhu pònnere in buca a ccn. chi no si abbalet a papare a solu / èssere a s'a. = nadu de criadura de mama chi no zughet late, èssere addescadu Sinònimos e contràrios abbojada, abbojamentu, abboju, addopu, azóviu / abbúchiu, abbruncu, ispórchidu Ètimu srd. Tradutziones Frantzesu entretien Ingresu interview Ispagnolu entrevista Italianu abboccaménto Tedescu Unterredung.

«« Torra a chircare