abbítu , nm Definitzione su istare a s'andhetorra a unu logu o fatuvatu cun ccn.; su abbitare a unu logu, su dhue istare / pònnere a. in unu logu = andhare a istare Sinònimos e contràrios abbitàntzia, abbitatzioni / abbitóriu Frases narat sa paristória ch'in sas lontanas èpocas passadas fis abbitu de fadas ◊ cheres puru cudhos emigrados chi torrent prestu a s'abbitu insoro pro mezorare in sa terra nadia ◊ custos montes sunt abbitu de puzones e feras ◊ in una domo bàscia e mesu ruta faghet sempre s'abbitu e s'iscola custa mastra che santa in una gruta ◊ inie at postu su sacu ca bi faghet abbitu Ètimu srd. Tradutziones Frantzesu domicile, demeure Ingresu domicile, residence Ispagnolu frecuentación, morada Italianu frequentazióne, dimòra Tedescu Verkehren, Aufenthalt.

àbbitu àbbidu

«« Torra a chircare