iscónniu , nm: iscrónniu, iscronnu Definition genia de bregúngia manna, de befa chi si faet o chi unu faet a s'àteru; fintzes dannu, istrúpiu, iscónciu, difetu Synonyms e antonyms bergugna, cavanile, discoronu, innóriu, iscàranu / dannu, iscónciu, peca 1 Sentences su vetzu non la tzelaiat de contare a totus su disàbiu meu a iscrónniu ◊ nche l'ant catzatu dae créjia pro ovitare un’iscrónniu ◊ si fint atzufatos, abbranchiatos, mossicratos e fatos a un’iscrónniu ◊ cussa sí chi est birgonza e mannu iscónniu! 2. canno s'iscussertat su rellotzu l'iscropecat pro vídere comente est fatu s'iscónniu ◊ cust'anzone est bonu, chene iscrónniu perunu Etymon itl. Translations French honte English ignominy Spanish vergüenza Italian scòrno German Schimpf.

«« Search again