apranciài, apranciàre , vrb: pranciai* Definition istirare orrobba cun sa prància budhia po che dhi bogare is pinnigas, is tzirbisas (e orrúere méngius e prus bella candho est bestia, si est bestimentu); in cobertantza, pònnere asuta, giare asuta Sentences vati su mucadore e chi siat bene apranciau! ◊ istira e aprància e passa imbidoni! 2. unu mezu mi at apranciau ma no mi apo fatu nudha

«« Search again